Biliyor musun?
Ben Dünya'nın en sabırlı
adamıyım.
Düşünsene;
Kim bekler ki bir ölünün
dirilmesini !
Cenaze vardı yine o gün.
Beni kaldırdılar....
Yoktun..
''Seni orada bekleyeceğim''
diyemedim.
Çünkü sana Seni seviyorum
demek;
İçimdeki o duygunun en hafife
alınmış adıydı...
Adın yoktu bende. Tek
hatırladığım;
Herşeyimdin....
İnsan kendini, kendi gözleri
önünde, kendi elleriyle öyle
basit
öldürebiliyor ki bazen.
Yaşamak;
Sadece sakal uzatmak yada
sigarayı günde üç pakete
çıkarmak gibi bir hal alıyor.
Buz gibi bir odada kendi
başına
titremek gibi bir şey bu,
Soğuğa razısın artık, daha fazla
soğumasın kafi..
Biliyor musun?
Ben Dünya'nın en sabırlı
adamıyım.
Bir düşünsene;
Kim seni benim kadar
bekleyebilir
ki!
Yüreğinin pencere altlarını
sahiplenmek.
Oradan sana bakabilmek...
Uzakların en uzağıydı orası,
bilmiyorsun.
Ne garip şey hissedebilmek.
İçimde öyle varsın ki boktan
bir
şey bu,
Çıkmak istemiyor..
Seni içimden çıkamıyorum bir
türlü..
Her an özlüyorum.
Ömrüm yoluna kırmızı halı
misali,
Hadi öp.
Ölüyorum.
Ben Dünya'nın en sabırlı
adamıyım.
Benimsin.
Biliyorum...